सूर्याची किरणे पश्चिम दिशेला मावळू लागल्यावर, संथ गतीने अंधाराची चादर हळू हळू डोके वर काढीत असते. आणि अशा समयाला दूर क्षितीजाकडे पाहिले असता, ही धरा आकाशा खाली, एक प्रेयसी म्हणून टाटकळत, वाट बघत उभी असल्याची माझ्या कवी मनाला प्रचिती येते.
खरेच ही सायंकाळची वेळ प्रेमीयुगलांसाठी अशी कातरवेळ असते, जी आपल्या समवेत अनेक सुंदर स्मृतीस उजाळा देत घेवून येते.
जरी ही संध्या समय कातरवेळ ठरत असली, पण एखादी प्रेयसी आपल्या प्रियकराला भेटायला जशी आतूर झाली असते, तशी ती देखील आतूर होवून, सूर्यकिरण मावळायची वाट बघत असते.
साहित्य असो की वास्तवीक जीवन, श्रूंगार, प्रेम, भक्ती, रौद्र, कारूण्य, प्रणय, शोक अशा विविध रसांनी हे जीवन फुलते, बहरते. आयुष्य जगण्यास सुकर करते.
कुणाचेही जीवन प्रेम रसातून मुक्त नाही. मग ते मातृ- पितृ प्रेम असो, भातृ प्रेम असो, देशप्रेम असो, गूरू प्रेम असो, शिष्य प्रेम असो, की निसर्गावरील किंवा प्रियकर- प्रेयसीचे प्रेम असो. प्रेमाने या जगातील कणाकणाला व्यापूण टाकले आहे.
एक स्त्री, आई, प्रेयसी व कवयित्री म्हणून मी तरी या प्रेम रसात चिंब भिजण्यापासूण कशी बरी सुटेल?
आणि अशाच भाव भावनांमधून "प्रियंवदा" या माझ्या कविता संग्रहाने जन्म घेतला.
"प्रियंवदा" हा माझा द्वितीय काव्यसंग्रह.
प्रेम या सदरात अनेक कवितांचा संचय तयार झाला आहे. त्या सर्वच कविता एका संग्रहात घेतल्याने, संग्रह दीर्घ होइल. पण येवढा मोठा संग्रह एका वेळेस वाचतांना वाचकांच्या मनस्थितीला क्लिष्ट होवू नये. म्हणून याला अल्प बनविण्यासाठी 80 कविता इथ समाविष्ट करीत आहे.
मी आभार मानते त्या निसर्गाचे, ज्याने माझ्याही मनात प्रेम रसाची भावना उत्पन्न केली.
आणि "प्रियंवदा" हे संग्रह वाचकांच्या पसंतीस उतरून, त्यास आपले प्रेम व शुभेच्छा मिळतील अशा आशा बाळगून मनोगत पूर्ण करते.
अस्मिता