कौमुदी म्हणजे चांदणं....आणि कविता ही मनातल फुलून,उमलून आलेल चांदणं असतं. ....मनाचा आरसा असते कविता... त्या अनुषंगाने शुभांगीच्या कविता वाचताना तिने शब्दबध्द केलेले मनीचे भाव ह्रदयाला कुठतरी भिडतात.
अक्षरात दडलेला रंग भाव खेळात दंग कुठे टिंब काही प्रश्न उठतात विचार बेधुंद
